Desberdintasun batzuk

Eguneroko bizitzan ikusten dira Manilak dituen bitxikeriak. Guretzak kontrastea oso handia izan da baina aldaketaz asko disfrutatzen ari gara. Kontutan hartzen baldin bada Filipinak garatzen ari den herria dela eta herrialdearen %95-a pobrezian bizi dela ulertzekoa da, zenbait infraestrukturetan oraindik lan egiteko dagoela. Hala ere oso bitxiak iruditu zaizkigu kalean ikusi ditugun gauzak.

Suertea izango dut, idazten ari naizen hau nire blogg-era lehenengoan iristen bada, ez baita erraza internet era jarraitu batean aktibatua aurkitzea. Arrazoia ez dugu inoiz jakin baina, arazo oso handiak dago komunikazioarekin Filipinetan. Telefono mugikorrak ere ez dira behar bezala joaten eta mezu asko galtzen dira bidean.

Beste post batean komentatu nuen bezala, Manilara iritsi eta gehien harritu ninduena zarata eta poluzioa izan zen. Jeepney-ak (hemengo autobusak), kotxeak, kamioiak eta Motokarroak non nahi ikus eta entzun ditzakegu ordu guztietan.

Ohikoa da Manilatik joatea eta jendea maskarila edo zapi batekin joatea sudurra eta ahoa tapatzen (poluzioarengatik gehien bat, baita ere oso usain fuerteak daudelako hiriko zenbait puntuetan zehar). Faktore oso garrantzitsua dira istorio honetan motokarroak. Asko daude eta oso kontaminanteak dira, gainera bero asko botatzen dute eta badaude estudio batzuk esaten dutenak, Manilako motokarro guztiak kenduz gero tenperatura gradu batzutan jeitsiko liratekeela. Arazo oso handia dauka Manilak arazo hau soluzionatzeko.

Transporte "publikoa" ez da guk ezagutzen dugun bezala eta pribatua dirudi zenbait kasuetan.

Errepideak eta "autopistak" oso kaxkarrak dira hirietan, eta herrietan hondar eta lurrezko pistetatik joaten dira, asfaltatua ez baitago.

Metroa dago eta oso ondo funtzionatzen du gainera, baina oso linea gutxi daude eta bakarrik puntu printzipaletik pasatzen da. Bitxikeri moduan esan dezakegu, metrora zure neska-lagunarekin joaten bazara, ordu batetik aurrera bagoi desberdinetan etorri beharko zaretela. Metroa ordu batzutan oso betea etortzen da eta erabaki zuten banaketa hau egitea. Katxeoak sartu aurretik, segurtasunekoak pistola eta eskopetarekin beti (banku eta jantokietan bezala).

Delinkuentzia dagoela badakigu, eta bide eta prozedura hauek irekitzea erabaki zuten filipinoek. Gu bizi garen tokia (Xavierville II, Quezon City) oso lasaia da eta klase altuko jendea bizi da gehien bat, baina komeni da jakitea zer nolako arazoak dituen Filipinak, besta zenbait gauza hitz egin baino lehenago, ulertzeko.